ዘመኑን የሚያውቁ ጥበበኞች ሰዎች

ዘመኑን የሚያውቁ ጥበበኞች ሰዎች

ክፍል ሁለት  

 

መንጋው ሰላምን እየናፈቀ፤ ፀብን በመጥላት ትውልድ እየራቀ የሰባኪያኑ ሆድና ጀርባ መሆን እስከ መቼ ነው? የሚያንፅ የፍቅር ቃል ለሚናፍቀው ሕዝብ ጥላቻን የምንሰብከው እስከመቼ ነው? ቅድስት ቤተክርስቲያን ከየአቅጣጫው የተጋረጠባትን መከራ የሚከላከሉ እጆች፤ በከበቧት የገሃነም ደጆች ውጊያ ላይ የሚበረቱ ክንዶች ትፈልጋለች፡፡ በስንዴዋ መካከል ጠላት እየዘራባት ያለውን እንክርዳድ የሚነቅሉና እውነት የሚመስል የሐሰት ትምህርቶችን የሚያስፋፉ አንደበቶችን የሚያርሙ ሊቃውንት አጥብቃ ትፈልጋለች፡፡ ከእግዚአብሔር ፈቃድ ውጪ በሆነ መንገድ የሚበለጽጉ ባለጠጎችን የሚገስጹ መምህራን ትሻለች፡፡ በቁሳቁስ ፍቅር የተነሳ ለረከሰ ህሊና ተላልፎ የተሰጠውን ትውልድ የሚመልሱ አገልጋዮችን ትናፍቃለች፡፡

ዘመኑን የሚያውቁ ጠቢባን ሰዎች በዘመናችን በጣም ያስፈልጉናል፡፡ እግዚአብሔር በየዘመናቱ ጠቢባን ሰዎች አስነስቷል፡፡ ከትውልዱ መሃል ለጥሪው የተለዩለት፡ ለተልእኮው የታመኑለት፡ በሕጉ የኖሩለትና ለተፈጠሩበት አላማ ኖረው ያስደሰቱት ወዳጆች ነበሩት፡፡

በህሊና ዘመን የነበረው ጻድቅ ኖኅ በኃጢአተኞች መካከል እየኖረ አካሄዱን ከእግዚአብሔር ጋር አደረገ፡፡ ዘፍ.6፡9፡፡ በዙሪያው ከከበቡት አመጸኞች ጋር አልተባበረም፡፡ ዘመኑን በማወቅ በጥበብ ኖረ፡፡ ስለሚቀረው የዓለም ኑሮ የሚያኖረውን አምላክ አላሳዘነም፡፡ ምድር በተበላሸች ጊዜ አብሮ ያልተበላሸ ፍጹም ሰው ነበረ፡፡ ሥጋ ለባሽ  መንገዱን ባበላሸ ጊዜ አብሮ አልተጓዘም፡፡ ዘመኑን አውቆ እግዚአብሔርን መረጠ፡፡ ለፈቃዱም ራሱን ለየ፡፡  ውኃ በሌለበት ምድረ በዳ መርከብ በመሥራት ታዛዥነቱን ገለጸ፡፡ በዚህም እግዚአብሔር ከሞት አተረፈው፡፡ 2ጴጥ.2፡5፡፡ የሞት ባሕርን በመርከብ እየረገጠ ወደ አራራት ተራራ ከፍ ከፍ አለ፡፡

ዘመኑን የሚያውቅ ጥበበኛ ሰው እንዲህ ያደርጋል፡፡ ክፉውን የዓለም ሥርዓት ሰንጥቆ ያልፋል፡፡ ሰዎች ስለረከሱ አብሮ አይረክስም፡፡ መንገዳቸውን ካበላሹ ሥጋ ለባሾች ጋር አይጓዝም፡፡ እግዚአብሔርን አማራጩ ሳይሆን ምርጫው ያደርጋል፡፡ በዳነበት መርከብ በክርስቶስ ኢየሱስ የሞትን ባሕር እረገጠ ወደ ቅድስና ተራራ ይወጣል፡፡ ከሚመጣው ቁጣ ለማምለጥ አሁን ከዓለም ርኩሰት በክርስቶስ እወቀት ማምለጥ ይጠበቅብናል፡፡ 2ጴጥ.2፡20-22፡፡

በተስፋ ኪዳን ዘመን የነበረው ሎጥ በሰዶማውያን መንደር እየኖረ ከክፋታቸው ተለይቶ እግዚአብሔር የሚደሰትበትን አብርሃማዊ ሥራ ይሠራ ነበር፡፡ ለሰው በከፈተው ደጁ ከዕለታት በአንድ ቀን መላእክትን ተቀበለ፡፡ ዕብ.13፡2፡፡ በቤቱ ያሳረፋቸውን እንግዶች የሀገሩ አመጸኞች ለርኩሰት በመፈለጋቸው እግዚአብሔር የቁጣ ጅራፉን ዘረጋ፡፡ ሎጥ ግን ዘመኑን የዋጀ በአመጸኞች ሥራ ጻድቅ ነፍሱን ያስጨነቀ ጥበበኛ ሰው በመሆኑ አብሮ እንዳይጠፋ እግዚአብሔር አዳነው፡፡ 2ጴጥ.2፡8፡፡ ዘመኑን የሚያወቁ ጥበበኞች ሰዎች ከሚጠፉት ጋር አብረው አይጠፉም፡፡ መዳን ከማይፈልጉት ጋር አብረው አይሞቱም፡፡

ዛሬም ሎጥን በግብር የሚመስሉትን ጥበበኞች ሰዎች እግዚአብሔር ከሞት ይጋርዳል፡፡ ጠቢብ ሰው ከሚያጠፋው የዓለም ሥርዓት ጋር አይተባበርም፡፡ ዋጋውን ተምኖ እና ነገን ተመልክቶ ይኖራልና፡፡ ጠቢብ ስሜቱን ለማስደሰት እግዚአብሔርን አያሳዝንም፡፡ ጠቢብ የሚበልጠውን ያያል፡፡ የሚሻለውንም ያደርጋል፡፡

መጽሐፍ ቅዱስ የብዙ ጠቢባን ሰዎችን ታሪክ ለአርአያነት መዝግቦ ይዟል፡፡ ዳዊትን ያነገሡትን የይሳኮር ልጆች ዐለቆች ደግሞ በተለየ ሁኔታ “እስራኤል የሚገባውን ያደርግ ዘንድ ዘመኑን የሚያውቁ ጥበበኞች ሰዎች… ነበሩ፡፡” በማለት ገልጿቸዋል፡፡ 1ዜና.12፡32፡፡ መጽሐፍ ቅዱስ እነዚህን ጠቢባን በቁጥርም ያውቃቸዋል፡፡ ሁለት መቶ ብሎ ብዛታቸውን ገልጿልና፡፡ እነዚህ ዐለቆች ለሰልፍ የተዘጋጁ፣ የማያመነቱ፣ የጦር መሳሪያ የታጠቁ፣ በጠላት ላይ የጨከኑ፣ ወንድሞቻቸውን የሚታዘዙ እና ዳዊትን ለማንገስ የቆረጡ ነበሩ፡፡

ዛሬም ዘመኑ ምን እንደሚጠይቅ ያወቁ፡ የሕዝቡን ቋንቋ ያልናቁ፡ የአባቶቻችንን ትምህርት የጠነቀቁ፡ በዓለም ጥቅምና በስልጣን ተጽእኖ ስር ያልወደቁ ጠቢባን ዐለቆችንና አገልጋዮችን እንፈልጋለን፡፡

በዳዊት የንግሥና ዋዜማ ታሪክ ከመዘገባቸው የይሳኮር ልጆች ዐለቆች ትልቅ አርአያነትን እንማር፡፡ ሕዝባችን የሚገባውን ያደርግ ዘንድ አምላካዊ ትእዛዝ ለመቀበል በጸሎት እንትጋ፡፡ ለማይቋረጠው ብርቱ የሕይወት ሰልፍ ሁልጊዜ ዝግጁ እንሁን፡፡ በክርስትና ጉዞአችን አናመንታ፡፡ የእግዚአብሔርን ቃል እንታጠቅ ኤፌ.6፡11-17፡፡ የዳዊት ልጅ ክርስቶስን ለማስመለክ በፍጹም ልባችን እንትጋ፡፡ እስከ መቼ ድረስ በዓለም ተረት የመስቀሉን ፍቅር እንሸፍናለን?  እስከመቼ በአገልጋዮቹ ክርስቶስን  እንጋርዳለን?

በዚህ ዘመን የምድሩን ለመያዝ የሰማዩን የሚጥሉ፤ በአቋራጭ ለመበልጸግ ከሰይጣን ጋር የሚዛመዱ፤ ዘመኑን ለመምሰል ልቅ በሆነው የዓለም ሥርዓት የሚረክሱ  እና ስለጊዜያዊ ጥቅም ዘላለማዊ በረከትን የሚተዉ ሰዎች በዝተዋል፡፡

“ከእንቅልፍ የምትነሱበት ሰዓት እንደደረሰ ዘመኑን እወቁ” ሮሜ.13፡11፡፡ እንዳለ ሐዋርያው እንንቃ! ዓለም ካልነቃንባት በጊዜያዊ ምቾት ዓይናችንን እንደጋረደችው ወደ መቃብር እንወርዳለን፡፡ እንዳንቀላፋን የእግዚአብሔርን ማዳን ሳናይ ፍቅሩን ሳናስተውል እንዳንሞት፡፡ ዘመኑን በማወቅ በጥበብ እንመላለስ፡፡  ንግግራችን በጨው የተቀመመ፡ ሕይወታችን እግዚአብሔርን የሚያከብር እና አላማችን ትውልድን የሚያሻግር ይሁን፡፡ ጠባቡን መንገዳችንን በጥንቃቄና በማስተዋል እንጓዝ፡፡        ይቀጥላል…